Woensdag 4 november

We landden op tijd, 8:50 uur, op vliegveld Lissabon, en moesten op de vlucht naar Amsterdam wachten tot 12:50. We namen een koffie en keken beetje winkeltjes om wakker te blijven en de tijd te doden. De vlucht naar Amsterdam was ook redelijk op tijd. Er werd 10 minuten vertraging afgekondigd wegens technische storing, maar dat bleek loos alarm.

We landden op Schiphol om vijf uur, haalden de koffers op, kochten twee flesjes drinken met een koek, kochten trinkaartjes en zaten in de trein naar Eindhoven om tien over zes. Zo voorspoedig ging het. Na enkele minuten kwam de hoofdconducteur en ik wilde de kaartjes al tevoorschijn halen, maar dat hoefde niet. Dat geloofde hij wel. In plaats daarvan hebben we tot aan Eindhoven over van alles: het spoor, de politiek, de vluchtelingen, etc. met hem gebabbeld. Dus de tijd vloog voorbij. Onze zoon pikte ons om kwart voor acht op en bracht ons thuis. Anderhalf uur later lagen we op bed en vlogen naar dromenland.

Dinsdag 3 november

We stonden weer bijtijds op om de Duitsers voor te zijn bij het ontbijt. Na het ontbijt gingen we de rugzak inpakken voor nog een laatste bezoek aan het strand. We hadden gepland om er tot ca. half een te blijven en nog wat in zee te zwemmen. Helaas, het was nog geen eb, de wind was krachtig en de zee veel te wild om te zwemmen. Beetje pootje baden tot aan de knieen in het water en meer niet. We bestelden dus een Coco voor ons beide en ik ging nog wat langs het strand lopen en genieten van de laatste momenten aan het strand, deze vakantie. Verder hadden we nog boeken uit te lezen.

Rond half een liepen we naar de tent van Marcel en bestelden een lekkere sandwich. Die kunnen ze maken. De Ciabatta Saudavel was een complete lunchmaaltijd. En de sucos limao is bij hen het allerlekkerst. Eigenlijk is het een alcoholvrije caipirinha. Na deze lunch gingen we terug naar de pousada om eerst nog lekker te zwemmen in het zwembad, daarna lekker te douchen, koffers inpakken. Tegen vijf uur gingen we ons omkleden en richting het hoofdgebouw annex restaurant om te betalen. Janneke, de eigenaar, was druk met van alles dus om ons even "bezig te houden" trakteerde ze ons op een cocktail. Nou ja, Liesbeth nam een tonic. Maar ik wilde wel eens een Zizih-top proeven: cocktail van citroen, mandarijn, beetje mint, wodka en ijs. Ook erg lekker. Komende zomer ga ik ook maar eens experimenteren met cocktails. Marcel heeft een vijzel en maatbekertje voor me gekocht in Caucaia en ik had zelf in Cumbuco al een shaker gekocht.

Om zes uur was het tijd voor ons "galgenmaal". Een wrap met batata rustica voor Liesbeth en voor my een bord supo Ton Ka, Thaise kip/kokos soep, met brood. Lekker lichte maaltijd. Om zeven uur kwam Marcel, ruim op tijd, om ons naar het vliegveld te brengen. We waren er tegen achten en zouden 22:50 vertrekken. Inchecken verliep vlot, de vlucht was vermoeiend.

Maandag 2 november

Vandaag hebben we gedauwtrapt :) We zorgden dat we even over half acht bij het ontbijt waren. Heerlijk rustig ontbeten zonder alle lawaai en geschetter plus plaatsgebrek. Na het ontbijt hebben we gelezen, ik heb even gezwommen in het zwembad en daarna met muziekje op het hoofd op twee ligbedden bij het zwembad liggen genieten... totdat de Duitse gasten hun ontbijt op bleken te hebben en drie van hen bommetje in het water deden. Er kwam zelfs wat spetters water op mijn koptelefoon. Toen rond wart voor 12 de bal onze kant uitkwam, zonder enig excuus, had Liesbeth er genoeg van en ging naar het appartement. Ik kwam 10 minuten later ook want zelfs de muziek op de koptelefoon werd overstemd door het geschreeuw en geschater. De bal knalde de tuin in tegen planten. Er zaten een aantal in het gras onder de yucca te picknicken. Kortom, ze hadden de pousada "overgenomen".

Liesbeth en ik smeerden ons in met zonnebrand en rond half een gingen we naar Marcel om een club-sandwich te eten. We aten op ons gemak en zaten op het koelste plekje van het terras, helemaal uit de zon. Toen we net u de sanwichen op hadden, kwam Marcel en we hadden nog een gezellige babbel, waarna we betaalden en richting strand gingen. Dit keer gingen we richting de gele parasols vlakbij de jangada waarmee ik afpraak heb gemaakt. .

Ze waren binnengelopen dus ik dacht. Dan maar meteen de geplande vaartocht doen. Liesbeth heeft me gefilmd dus dat komt niet in de blog maar later op youtube. Het was een leuk avontuurtje. Er waren drie passagiers: twee koreanen en ik. We kregen alledrie een reddingsvest aan. Verder op zee heb je geen rollende golden, maar ze worden wel een stuk hoger, dus de jangada deint dan lekker op en neer; bij bijna iedere golf kreeg ik een douche van zeewater over me heen, want ik zat het verste naar voren. De bemanning waren twee mannen, een aan het roer en de ander bij het zeil. Toen we een eind op zee waren, werd de jangada stil gelegd, een reddingsboei uitgeworpen en we werden uitgenodigd van de jangada af te gaan en te zwemmen. We mochten tot aan de boei. Maar de twee koreanen bleven stokstijf zitten. Nou, ik niet hoor. Het was leuk zwemmen. Zo'n spectaculair golfslagbad heb ik nog niet eerder meegemaakt. Ik zwom een meter of 25 naar de reddingsboei en trok mezelf langzaam weer terug naar de jangada. Ik wilde niet een spebreker qua tijd te zijn, maar had best nog wat langer willen dobberen in zee.

Toen ik weer aan boord was, werden we verzocht om aan de andere kant van de jangada te zitten en werd het zeil verzet (zie de detailfoto). Zo begon te terug tocht, wat minder waterhappen was, natuurlijk omdat we met de golven mee voeren. Na ongeveer een kwartier waren we weer terug. Ik heb genoten. Ik heb de jangada's van dichtbij bekeken, er een handgemaakt model van gekocht, en nu zelfs ermee gevaren.

Toen ik terug was bestelden we twee cola want de Coco's waren op. Na een tijdje zitten kwamen er een stel tieners naar ons toe: "What's your name? My name is Lucas. Where do you come from?" en een andere jochie "Do you like Cumbuco." Ze waren met z'n zessen, 4 jongens en 2 meisjes. Ze probeerden in het Engels met ons te communiceren. Heel spontaan was het en we vonden het wel leuk en deden meer. Op gegeven moment vertrokken ze weer naar eigen tafel waar nog een hele club mensen zagen. Op strand deden de jongens handstand en salto's en de meisjes probeerden het ook. Toen ze weer bij elkaar bij de tafel waren, kreeg ik een ingeving om op mijn telefoon de foto van onze achtertuin onder meer dan 10 cm sneeuw te laten zien. Nou, dat was groot succes. Ze wisten niet wat ze zagen en iedereen in de groep moest het zien. Ik vroeg 'brutaal': "zijn jullie familie van elkaar?" Het antwoord was ontkennend en het was een groep van een kerkgemeente. Dus ik vertelde met handen en voeten dat we in Cumbuco waren omdat we onze vier Compassion kinderen hebben bezocht. Ze waren duidelijk enthousiast. Maar ze moesten vertrekken, dus namen we afscheid met de nodige "Ciao, God Bless". En toen vertrok de groep van zo'n 15 personen. We vroegen de cola af te rekenen, maar dat duurde weer vreselijk lang. Terwijl ik nog even de foto's voor de blog ging maken, kwam de man met weer twee cola's aan; hij bleek het verkeerd begrepen te hebben dus Liesbeth rekende de cola af en de man ging terug met het geld en twee cola.

Het was ondertussen half vier geweest en de zon stond al redelijk laag. We besloten nog een stukje laangs het strand te lopen en dan terug te gaan naar de Pousada om te douchen en ons klaar te maken voor de avond. Zo gezegd, zo gedaan. Tegen vijf uur waren we weer op de pousada. 's Avonds om half zeven liepen we naar Coiote restaurant met plan om nu geen pizza te eten maar een pasta. Liesbeth nam spaghetti met zeevruchten en ik met tonijn. Nou, niet alleen de pizza's zijn er goed de spaghetti was ook voortreffelijk. Wel veel, want Liesbeth kreeg het boord niet helemaal leeg. Typisch Braziliaans om meer te geven dan je op kan. Ze zouden te schraperig zijn, nietwaar?

Neide, de mede-eigenaar van Coiote, die vroeger Compassion kind is geweest, was er ook. We gingen afrekenen en dit keer vroegen we haar om email om foto's op te sturen. Ze heeft geen email, maar wel whats-app en feeseboeki, zoals ze het uitspreekt. En we wilden ook met haar even op de foto. Leuk voor op de blog en om haar weer te sturen. We waren tevreden, dat we niet naar Secret Spot gegaan zijn maar nog naar Coiote.

Om kwart over acht waren we terug op de pousada. We vroegen Zizi en Helene de kokkin tot hoe laat we nog een cocktail (als toetje) konden bestellen. Dat kon tot negen uur. Maar officieel zijn ze afgewerkt om acht uur. Dat lukt echter niet met de groep Duitsers die zorgen voor veel vaat. Om half negen liepen we naar de bar. Liesbeth bestelden Caipifrutas zonder alcohol en ik wilde eens een  caipiroska (caipirinha, maar met wodka i.p.v. cachaca). Omdat we morgenavond vertrekken, kregen we de drankjes kado. Het smaakte lekker, al is caipirinha lekkerder dan caipiroska.  Morgen: vertrekdag    

Zondag 1 november

Het was wederom zonnig en onbewolkt. Op de pousada is een hele Duitse familie gearriveerd voor de bruiloft van een van hen met een Braziliaanse. Ongelofelijk wat een herrie zo'n clubje Duitsers kunnen maken. En 's avonds de ene bier na de andere caipirinha. Zizi was bijzonder gestresst en moest laat doorwerken. Tijdens het ontbijt was het ook druk; toen we arriveerden moesten we even wachten. Janneke vroeg enkele van die gasten die al lang uitgegeten waren, om plaats te maken. Dat ging natuurlijk. Dus we hebben ontbeten, wat er nog aanwezig was. Ik nam maar eens een naturel omelet op toast. En thee. Liesbeth nam een broodje met jam, hardgekookt ei, bakje fruitmix, cake-je en thee. We hadden gepland om naar strand te gaan maar vonden negen uur te vroeg. Dus liepen we terug naar het appartement om ons in te smeren, factor 50, zodat het even kon intrekken. Toen we om 10 uur de sleutel aan de balie wilde leggen om naar strand te gaan, was er nog steeds een groepje van zes Duitsers die aan de ontbijttafel zaten te kletsen.

Het was een warme tippel naar het strand en daar gekomen keken we onze ogen uit. Wat een volk. De drukste stranddag tot nu toe. Achterin waar we toch al zaten, was nog plek maar meer naar het strand en op het strand zat alles vol. Nu vind ik dat veel gezelliger dan wanneer we zo'n beetje de enige gasten zijn. We bestelden twee Coco en gingen een stukje lezen onder het genot van de klappermelk.

Toen de Coco op was, ben ik met camera een langs het water gelopen langs alle drukke gelegenheden. Er werd door jochies gevoetbald met doelen gemaakt van twee koksnoten. Kite-surfverkeer was druk en iedereen had duidelijk plezier. Een golden retriever vond het leuk achter een lege kokosnoot aan te gaan de zee in, vervolgens die op het droge helemaal en stukken te scheuren. Na mijn eerste strandwandelingetje liep ik terug naar Liesbeth, die heerlijk zat te lezen in haar e-reader. Prima investering voor haar :) We bestelden maar gewoon friet met mayonaise en drinken: kannetje sinaasapelsap voor Liesbeth en een halve liter pils, in een koeler, voor mij.

Na het eten gingen we allebei nog wat lezen en toen ik weer twee hoofdstukken uit had, ging ik weer eens naar strand, testen of er te zwemmen was. De zee was behoorlijk sterk, maar het moest mogelijk zijn door de branding heen te breken. Er lagen echer rotsen onder water en toen ik vooruit wou lopen om een golf "voor te zijn", haalde ik een teen en mijn linker-scheenbeen open aan de rots en kreeg de golf over me heen. Toen was het zwemplezier voorbij. Ik liep terug en ging met mijn benen in de zon zitten. Liesbeth haalde een papieren servetje om de schaafwond te deppen. Het viel gelukkig mee. Op gegeven moment werd het me toch te heet in de zon zitten en ging nog maar eens strandwandelen. Langs het water was het veel koeler door de wind. Er gingen drie jangada's af en aan de zee een eind op en weer terug. Leek me weel leuk. Maar we hadden geen gepast geld. Dus ik sprak af dat ik morgen mee ga met een vaartochtje.

Rond kwart voor drie zijn we gaan inpakken en via de supermarkt om een fles water te halen, zijn we naar de pousada gegaan. Daar hebben we nog even gezwommen en heb ik in de late middagzon op een rustbed bij het zwembad liggen luieren en opdrogen, wat voor de schaafwond goed bleek te zijn.

Liesbeth kreeg ineens een vreemd voorgevoel of ze het reisschema goed in haar hoofd had zitten en ging toch eens checken. Haar bevindingen klopten met mijn planning: als we thuis zouden komen, zou ik nog twee snipperdagen nemen om de week vol te maken. We vertrekken dus dinsdagavond en niet woensdag. Nu kwam het eind van de vakantie ineens wel snel in zicht. Woensdag klinkt veel verder dan dinsdag. We beginnen hier aardig te settlen:) 's Avonds zijn we bij restaurant ACL gaan eten: samen een boven houtskool gegrilde kip, met rijst, frites, en salade. We namen ook een toetje: musso de maracuja (mousse van passievrucht) en een stevige espresso toe. Het was bomvol in alle restaurants. Niet alle restaurants waren open, alhoewel de meeste wel, en die waren allemaal bomvol. We zijn via Coiote teruggegaan en hebben alvast afscheid genomen.

Zaterdag 31 oktober

Vandaag zijn we na het ontbijt de rugzak met handdoeken, boeken, water, zonnebrand gaan klaarmaken en om 9:10 uur vertrokken we vanaf de pousada en wandelden we naar Lagoa do Banana, op afstand van 3 km vanaf de Pousada. We kwamen 40 minuten later aan. Het was dus niet zo ver, maar wel erg warm. We hadden taxi geregeld die on om drie uur zou oppikken. We gingen ons installeren en waren bijna de enige. Wel waren er een stuk of veertig jongens met een bus gekomen en die waren in het overdekte restaurant. We waren zo verhit dat we eerst gingen zwemmen. Daarna bestelden we twee kokosnoten. En terwijl we die nuttigden gingen we een stukje lezen. Daarna gingen we nog eens zwemmen, wat foto's maken (zie panoramafoto), lezen, rondkijken. De groep jongeren waren  per drie in buggy's gezet en gingen een eind rijden. Rond het middaguur kwamen die terug en kregen buffet. We hadden de kaart bekeken en hebben uiteindelijk besloten het bij een portie frites, met kan geperste sinaasappelsap en halve liter spa-rood. Als je in Brazilie gaat lunchen, krijg je zoveel dat je 's avonds niets meer lust.

Na het eten maakte ik nog paar foto's en video van de jongeren in het water. Die werden in groepjes op een bananenboot met een kleine speedboot rondgevaren maar aan het eind maakte de speedboot een haakse bocht zodat de bananeboot omsloeg wat de nodige hilariteit opleverde. Zo is de dag gevuld met zwemmen, klein beetje zonnen (was veel te heet), lezen, eten en drinken gevuld.

Rond half drie ging ik betalen en toen ik de portemonne uit de tas wilde halen vloog er een of ander insect langs en stak me. Gelukkig geen wesp, maar wel vervelend. Rond kwart voor drie gingen we inpakken en hielden de ingang in de gaten om te checken of de taxi er aan kwam. Even voor drie liepen we richting de poort en en was een zitje waar het lekker koel was, met uitzicht op de poort.

Toen tegen half vier en nog geen taxi was, belden we de Pousada en kregen het belachelijke verhaal: de taxi stond bij de Pousada en beweerde dat er om drie uur niemand was om op te pikken. Deze vakantie is mijn waardering voor taxi's tot onder het nulpunt gedaald. Enfin, we kwamen veilig terug op de Pousada en moeten 20 R$ betalen. Ik had of 15 R$ of hij moest 50 R$ wisselen. Toen  bleek 15 R$ wel OK te zijn. We hebben op de pousada nog even lekker gezwommen en ons toen omgekleed voor de avond.

's Avonds hadden we 'afgesproken' dat we naar Coiote Pizzeria zouden gaan. De spaanse man die zo'n leuke vertaler was, zou er ook zijn en het idee van toe, om gezellig samen te tafelen, kan dan bewaarheid worden. Maar helaas, toen we aankwamen, was hij er niet en ook niet toen we vertrokken. Helemaal geen bekenden. De pizza was wel weer overheerlijk. We besloten geen koffie te doen maar op de pousada een cocktail op Margareth, Liesbeth's vriendin, te drinken. Margareth, proost

Vrijdag 30 oktober

Vandaag zijn we iets vroeger aan het ontbijt gegaan. Nog steeds last van diarrhee, al voel ik me helemaal niet ziek. Onder het ontbijt maakten we plannen voor de dag. Het werd het volgende plan: ik ging direct na het ontbijt met camera richting strand in de hoop dat er wat jangada's op zee waren, om wat foto's te maken en Liesbeth zou kwart over tien bij Marcel zijn om nog even te gaan kijken voor een bloesje op de korte broek.

Ik ging dus op pad rond vijgf over negen en bij het strand bleek het nog vloed te zijn. Tegenvallertje. Maar ik ben welgemoed richting FortaLeza gaan lopen, tegen zon en windrichting. Uiteraard had ik me vantevoren ingesmeerd met zonnebrandcreme. Er waren nog geen kite-surders noch jangada's in zee. Maar wel lagen er een aantal met het zeil gehesen. Dus toch heb ik een paar plaatjes gemaakt.

Verder was er veel kiezel en ik heb paar mooie steentjes bij elkaar gesprokkeld alsook weer een (gehavende) schelp. Al mijmerende en biddende liep ik heerlijk van de temperatuur en omgeving te genieten. Ik kwam zelfs een wonderbare visvangst tegen, waarvoor niet gevst was (zie foto). Op gegeven moment ben ik maar omgedraaid om op tijd bij Marcel te zijn. Nu was het steeds meer eb aan het worden en liep het heerlijk met zon en wind in de rug.

Uiteraard kwam ik te vroeg in het dorp weer aan, dus besloot ik alvast te kijken bij de winkeltjes of ik iets zag. Er hingen een aantal leuke hangmats in de open winkel. En natuurlijk sprak de vrouw geen Engels. Maar met gebaren en de prijs schrijven in het zand kom je toch verder. De hangmats waren 80R$ op een handgemaakte na, want die was 90 R$ (rond de 20 Euro). Mooi dan wist ik dat. In het dorp was het bloedheet geworden op het zand uit de wind, maar bij de kleding en hangmatten hal waaide het redelijk en er stond een grote boom: betere schaduw bestaat er niet. Dus ben ik onder die boom even aan het afkoelen gegaan en toen naar Marcel gelopen.

Liesbeth kwam op tijd en we liepen nog even het dorp in. We gingen eerst de supermarkt in om een flesje water te halen en keken we of we een shaker (voor cocktails, zoals caipirinha) konden vinden. Met hulp van de winkeldame lukte dat. We liepen daarna naar de kleding /hangmattenzaak. Eerst keken we voor de hangmat en hebben uiteindlijk er een gekozen voor omgerekend 18,50 Euro. Leuk in voorjaar en zomer. We hadden gosteren al uit zitten puzzelen waar die moet komen te hangen en zijn er wel uit. We hadden niet genoeg geld bij ons voor de hangmat. Zowaar kregen we het de vrouw aan het verstand dat we zouden terugkeren. Toen liet ik Liesbeth een blouse zien die ik gespot had. Die vond ze leuk, maar een blouse in het rekje ernaast was nog leuker. We rekenden de blouze af en gingen nog even na of ze betreft de hangmat begreep wat we bedoelden. We liepen terug naar de pousada en gingen eerst even wat drinken en afkoelen. Na een kwartiertje liepen we weer naar Cumbuco terug (ca. 400m) en gingen eerst de de hangmat halen en betalen. De vrouw had het goed begrepen want de hangmat lag netjes opgevouwen in een plastic tas voor ons klaat op de toonbank.

Op de terugweg liepen we bij Marcel langs en kochten twee broodjes om mee te nemen. Op de pousada zijn we meteen gaan zwemmen om af te koelen. Daarna kwartiiertje in de zon opgedroogd en in de schaduw. Het was weer eens bijzonder warm vandaag. We aten ons broodje op met glas

guarana en de rest van de middag besteedden we met lezen, muziekje, nog een keer zwemmen. Terwijl ik s'ochtends met de camera naar het strand was geweest, heeft Liesbeth bezoek had van de Cassaco die we eerder hadden gezien waarbij we dachten dat het een rat was. Zo goed en kwaad als het ging heeft Liesbeth met haar smartphone er een plaatje van gemaakt.

Tegen half vijf vroeg Zizi of ik nog mee ging de katten te voeren. Liesbeth had verstaan of ze me om 5 uur de caipirinhi leerde maken. Dus ging ik poolshoogte nemen. Ik had het wel goed verstaan en Ryan die er ook weer was overlegde even met Zizi en nodigde me uit achter de bar van het restaurant om een caipirinha te maken. Het is me gelukt en hij was lekker. Ik had dus een klein half uurtje om de caipirinha te verorberen, waarna ik met Zizi

weer meeging de zwerfkatten voeren. Er was een katje bij die broodmager was en niet naar het voer kwam, maar achter ons aan liep. We stopten en Zizi legde het restje wat nog in de bak zat voor het katje, maar die had geen benul het te eten; net alsof de reuk er niet was. Dat katje leeft niet lang denk ik. Terug op de pousada tipte ik Janneke om te vragen aan de dierenarts voor chemische sterilisatie. Janneke vond het een goed idee en zou het navragen.

's Avonds zijn we met een nerdelandse medegast, Jan, gaan eten in Restaurant "Secret Spot" en het eten was bijzonder lekker. De Filet mignon was boterzacht. We namen nog een koffie na, rekenden af en liepen weer terug en bleven nog even in de heerlijke avondlucht doorbabbelen. Het was heel gezellig. Jan werkt in de zorg, net als Liesbeth, maar in de facilitaire dienst. Dus genoeg te kletsen.

Tegen tienen namen we afscheid. Het was weer een geslaagde dag.

Donderdag 29 oktober

Vandaag hebben we ons haast verslapen. Zo'n goede nachtrust hebben we gehad na gisteren en voor het ontbijt behoorden we tot de laatste lichting. We wilden wat geld pinnen bij het tankstation net buiten Cumbuco centrum, en na wat boodschapjes terug naar de Pousada om wat te lezen, zwemmen, luieren, en meer van dat soort vervelende aktiviteiten (LOL). Om vijf over tien gingen we lopen. Dit keer dwars door het dorp om het echte Cumbuco te bekijken.

Echter de afstand viel tegen. We waren het na drie jaar behoorlijk vergeten. Het was ruim half uur lopen, bijna 3 km, langs de weg richting Fortaleza. Het werd behoorlijk warm al en waren blij dat we het tankstation gevonden hadden en de pinautomaat er was en ook naar behoren werkte. Na geld tanken hebben we een flesje water, Liesbeth zonder en ik met prik. De winkel van het tankstation was stevig gekoeld; de airco maakte overuren voor ons gevoel. Wel lekker even afkoelen, lekker chillen.




Na ca. een kwartier liepen we terug, natuurlijk via het strand. We staken de weg over en liepen rechtdoor het zandpad over en kwamen met enkele minuten op het strand. Dat was heerlijk koel ineens, lekker de straffe wind in de rug. Je hoefde om zo te zeggen afwisselend linker- en rechtervoet op te tillen en de wind deed de rest. Na een tijdje kwamen we een Nederlandse kite-surfer tegen, die ook op de pousada logeert. hij was zijn vriend aan het leren de kite in balans te houden en zonder board in zee te leren de kite zo te sturen dat die hem elke gewenste riching op kom trekken, wat essentiele techniek is, voor als je je board verliest. We spraken even met elkaar over de techniek en ik kon van dischtzien hoe de bsturing een beetje werkt.

We liepen verder en kwamen we op een gedeelte dat ik spijt had dat ik mijn camera niet bij me had. Dan maar met de telefoon, beter dan niets. Er was een jangade van een visser binnengelopen en ze sleepten hem het strand op, met zeil open. En doordat het eb was waren de twee bootjes, die er standaard daar voor anker liggen, relatief erg dichtbij. Ik zag kans voor een mooi plaatje.

We liepen zo verder terug over strand en gevoelsmatig leek de terugweg korter. Logisch eigenlijk: koeler met rugwind en leukere omgeving. We kwamen langs Marcel en bestelden een kop koffie bij hem. Daarna gingen we terug naar de pousada en gingen lekker zwemmen, kletsen met een andere Nederlandse gast. Rond half twee bestelden we een broodje "kebab" wat wel erg trposiche variant was: soor rosbief met mozzarella kaas en verse basilicum en wat batatas rustica erbij. De rest van de middag heeft Liesbeth lekker geluierd in de hangmat, die ze helemaal te gek vindt. Helaas thuis geen plek, want anders.... Ik heb gebruik gemaakt van twee gigantische zitzakken, "Brazillazy's" en lekker gelezen en in de namiddagzon gelegen.

's Avonds zijn we bij Marcel een pizza gaan eten en daarna terug gelopen voor een rustige avond, en natuurlijk verzorgen van deze blog. Voel je vrij te reageren op artikelen.