Zondag 1 november

Het was wederom zonnig en onbewolkt. Op de pousada is een hele Duitse familie gearriveerd voor de bruiloft van een van hen met een Braziliaanse. Ongelofelijk wat een herrie zo'n clubje Duitsers kunnen maken. En 's avonds de ene bier na de andere caipirinha. Zizi was bijzonder gestresst en moest laat doorwerken. Tijdens het ontbijt was het ook druk; toen we arriveerden moesten we even wachten. Janneke vroeg enkele van die gasten die al lang uitgegeten waren, om plaats te maken. Dat ging natuurlijk. Dus we hebben ontbeten, wat er nog aanwezig was. Ik nam maar eens een naturel omelet op toast. En thee. Liesbeth nam een broodje met jam, hardgekookt ei, bakje fruitmix, cake-je en thee. We hadden gepland om naar strand te gaan maar vonden negen uur te vroeg. Dus liepen we terug naar het appartement om ons in te smeren, factor 50, zodat het even kon intrekken. Toen we om 10 uur de sleutel aan de balie wilde leggen om naar strand te gaan, was er nog steeds een groepje van zes Duitsers die aan de ontbijttafel zaten te kletsen.

Het was een warme tippel naar het strand en daar gekomen keken we onze ogen uit. Wat een volk. De drukste stranddag tot nu toe. Achterin waar we toch al zaten, was nog plek maar meer naar het strand en op het strand zat alles vol. Nu vind ik dat veel gezelliger dan wanneer we zo'n beetje de enige gasten zijn. We bestelden twee Coco en gingen een stukje lezen onder het genot van de klappermelk.

Toen de Coco op was, ben ik met camera een langs het water gelopen langs alle drukke gelegenheden. Er werd door jochies gevoetbald met doelen gemaakt van twee koksnoten. Kite-surfverkeer was druk en iedereen had duidelijk plezier. Een golden retriever vond het leuk achter een lege kokosnoot aan te gaan de zee in, vervolgens die op het droge helemaal en stukken te scheuren. Na mijn eerste strandwandelingetje liep ik terug naar Liesbeth, die heerlijk zat te lezen in haar e-reader. Prima investering voor haar :) We bestelden maar gewoon friet met mayonaise en drinken: kannetje sinaasapelsap voor Liesbeth en een halve liter pils, in een koeler, voor mij.

Na het eten gingen we allebei nog wat lezen en toen ik weer twee hoofdstukken uit had, ging ik weer eens naar strand, testen of er te zwemmen was. De zee was behoorlijk sterk, maar het moest mogelijk zijn door de branding heen te breken. Er lagen echer rotsen onder water en toen ik vooruit wou lopen om een golf "voor te zijn", haalde ik een teen en mijn linker-scheenbeen open aan de rots en kreeg de golf over me heen. Toen was het zwemplezier voorbij. Ik liep terug en ging met mijn benen in de zon zitten. Liesbeth haalde een papieren servetje om de schaafwond te deppen. Het viel gelukkig mee. Op gegeven moment werd het me toch te heet in de zon zitten en ging nog maar eens strandwandelen. Langs het water was het veel koeler door de wind. Er gingen drie jangada's af en aan de zee een eind op en weer terug. Leek me weel leuk. Maar we hadden geen gepast geld. Dus ik sprak af dat ik morgen mee ga met een vaartochtje.

Rond kwart voor drie zijn we gaan inpakken en via de supermarkt om een fles water te halen, zijn we naar de pousada gegaan. Daar hebben we nog even gezwommen en heb ik in de late middagzon op een rustbed bij het zwembad liggen luieren en opdrogen, wat voor de schaafwond goed bleek te zijn.

Liesbeth kreeg ineens een vreemd voorgevoel of ze het reisschema goed in haar hoofd had zitten en ging toch eens checken. Haar bevindingen klopten met mijn planning: als we thuis zouden komen, zou ik nog twee snipperdagen nemen om de week vol te maken. We vertrekken dus dinsdagavond en niet woensdag. Nu kwam het eind van de vakantie ineens wel snel in zicht. Woensdag klinkt veel verder dan dinsdag. We beginnen hier aardig te settlen:) 's Avonds zijn we bij restaurant ACL gaan eten: samen een boven houtskool gegrilde kip, met rijst, frites, en salade. We namen ook een toetje: musso de maracuja (mousse van passievrucht) en een stevige espresso toe. Het was bomvol in alle restaurants. Niet alle restaurants waren open, alhoewel de meeste wel, en die waren allemaal bomvol. We zijn via Coiote teruggegaan en hebben alvast afscheid genomen.