We landden op tijd, 8:50 uur, op vliegveld Lissabon, en moesten op de vlucht naar Amsterdam wachten tot 12:50. We namen een koffie en keken beetje winkeltjes om wakker te blijven en de tijd te doden. De vlucht naar Amsterdam was ook redelijk op tijd. Er werd 10 minuten vertraging afgekondigd wegens technische storing, maar dat bleek loos alarm.
We landden op Schiphol om vijf uur, haalden de koffers op, kochten twee flesjes drinken met een koek, kochten trinkaartjes en zaten in de trein naar Eindhoven om tien over zes. Zo voorspoedig ging het. Na enkele minuten kwam de hoofdconducteur en ik wilde de kaartjes al tevoorschijn halen, maar dat hoefde niet. Dat geloofde hij wel. In plaats daarvan hebben we tot aan Eindhoven over van alles: het spoor, de politiek, de vluchtelingen, etc. met hem gebabbeld. Dus de tijd vloog voorbij. Onze zoon pikte ons om kwart voor acht op en bracht ons thuis. Anderhalf uur later lagen we op bed en vlogen naar dromenland.
maandag 9 november 2015
Dinsdag 3 november
We stonden weer bijtijds op om de Duitsers voor te zijn bij het ontbijt. Na het ontbijt gingen we de rugzak inpakken voor nog een laatste bezoek aan het strand. We hadden gepland om er tot ca. half een te blijven en nog wat in zee te zwemmen. Helaas, het was nog geen eb, de wind was krachtig en de zee veel te wild om te zwemmen. Beetje pootje baden tot aan de knieen in het water en meer niet. We bestelden dus een Coco voor ons beide en ik ging nog wat langs het strand lopen en genieten van de laatste momenten aan het strand, deze vakantie. Verder hadden we nog boeken uit te lezen.
Rond half een liepen we naar de tent van Marcel en bestelden een lekkere sandwich. Die kunnen ze maken. De Ciabatta Saudavel was een complete lunchmaaltijd. En de sucos limao is bij hen het allerlekkerst. Eigenlijk is het een alcoholvrije caipirinha. Na deze lunch gingen we terug naar de pousada om eerst nog lekker te zwemmen in het zwembad, daarna lekker te douchen, koffers inpakken. Tegen vijf uur gingen we ons omkleden en richting het hoofdgebouw annex restaurant om te betalen. Janneke, de eigenaar, was druk met van alles dus om ons even "bezig te houden" trakteerde ze ons op een cocktail. Nou ja, Liesbeth nam een tonic. Maar ik wilde wel eens een Zizih-top proeven: cocktail van citroen, mandarijn, beetje mint, wodka en ijs. Ook erg lekker. Komende zomer ga ik ook maar eens experimenteren met cocktails. Marcel heeft een vijzel en maatbekertje voor me gekocht in Caucaia en ik had zelf in Cumbuco al een shaker gekocht.
Om zes uur was het tijd voor ons "galgenmaal". Een wrap met batata rustica voor Liesbeth en voor my een bord supo Ton Ka, Thaise kip/kokos soep, met brood. Lekker lichte maaltijd. Om zeven uur kwam Marcel, ruim op tijd, om ons naar het vliegveld te brengen. We waren er tegen achten en zouden 22:50 vertrekken. Inchecken verliep vlot, de vlucht was vermoeiend.
Rond half een liepen we naar de tent van Marcel en bestelden een lekkere sandwich. Die kunnen ze maken. De Ciabatta Saudavel was een complete lunchmaaltijd. En de sucos limao is bij hen het allerlekkerst. Eigenlijk is het een alcoholvrije caipirinha. Na deze lunch gingen we terug naar de pousada om eerst nog lekker te zwemmen in het zwembad, daarna lekker te douchen, koffers inpakken. Tegen vijf uur gingen we ons omkleden en richting het hoofdgebouw annex restaurant om te betalen. Janneke, de eigenaar, was druk met van alles dus om ons even "bezig te houden" trakteerde ze ons op een cocktail. Nou ja, Liesbeth nam een tonic. Maar ik wilde wel eens een Zizih-top proeven: cocktail van citroen, mandarijn, beetje mint, wodka en ijs. Ook erg lekker. Komende zomer ga ik ook maar eens experimenteren met cocktails. Marcel heeft een vijzel en maatbekertje voor me gekocht in Caucaia en ik had zelf in Cumbuco al een shaker gekocht.
Om zes uur was het tijd voor ons "galgenmaal". Een wrap met batata rustica voor Liesbeth en voor my een bord supo Ton Ka, Thaise kip/kokos soep, met brood. Lekker lichte maaltijd. Om zeven uur kwam Marcel, ruim op tijd, om ons naar het vliegveld te brengen. We waren er tegen achten en zouden 22:50 vertrekken. Inchecken verliep vlot, de vlucht was vermoeiend.
maandag 2 november 2015
Maandag 2 november
Vandaag hebben we gedauwtrapt :) We zorgden dat we even over half acht bij het ontbijt waren. Heerlijk rustig ontbeten zonder alle lawaai en geschetter plus plaatsgebrek. Na het ontbijt hebben we gelezen, ik heb even gezwommen in het zwembad en daarna met muziekje op het hoofd op twee ligbedden bij het zwembad liggen genieten... totdat de Duitse gasten hun ontbijt op bleken te hebben en drie van hen bommetje in het water deden. Er kwam zelfs wat spetters water op mijn koptelefoon. Toen rond wart voor 12 de bal onze kant uitkwam, zonder enig excuus, had Liesbeth er genoeg van en ging naar het appartement. Ik kwam 10 minuten later ook want zelfs de muziek op de koptelefoon werd overstemd door het geschreeuw en geschater. De bal knalde de tuin in tegen planten. Er zaten een aantal in het gras onder de yucca te picknicken. Kortom, ze hadden de pousada "overgenomen".
Liesbeth en ik smeerden ons in met zonnebrand en rond half een gingen we naar Marcel om een club-sandwich te eten. We aten op ons gemak en zaten op het koelste plekje van het terras, helemaal uit de zon. Toen we net u de sanwichen op hadden, kwam Marcel en we hadden nog een gezellige babbel, waarna we betaalden en richting strand gingen. Dit keer gingen we richting de gele parasols vlakbij de jangada waarmee ik afpraak heb gemaakt. .
Ze waren binnengelopen dus ik dacht. Dan maar meteen de geplande vaartocht doen. Liesbeth heeft me gefilmd dus dat komt niet in de blog maar later op youtube. Het was een leuk avontuurtje. Er waren drie passagiers: twee koreanen en ik. We kregen alledrie een reddingsvest aan. Verder op zee heb je geen rollende golden, maar ze worden wel een stuk hoger, dus de jangada deint dan lekker op en neer; bij bijna iedere golf kreeg ik een douche van zeewater over me heen, want ik zat het verste naar voren. De bemanning waren twee mannen, een aan het roer en de ander bij het zeil. Toen we een eind op zee waren, werd de jangada stil gelegd, een reddingsboei uitgeworpen en we werden uitgenodigd van de jangada af te gaan en te zwemmen. We mochten tot aan de boei. Maar de twee koreanen bleven stokstijf zitten. Nou, ik niet hoor. Het was leuk zwemmen. Zo'n spectaculair golfslagbad heb ik nog niet eerder meegemaakt. Ik zwom een meter of 25 naar de reddingsboei en trok mezelf langzaam weer terug naar de jangada. Ik wilde niet een spebreker qua tijd te zijn, maar had best nog wat langer willen dobberen in zee.
Toen ik weer aan boord was, werden we verzocht om aan de andere kant van de jangada te zitten en werd het zeil verzet (zie de detailfoto). Zo begon te terug tocht, wat minder waterhappen was, natuurlijk omdat we met de golven mee voeren. Na ongeveer een kwartier waren we weer terug. Ik heb genoten. Ik heb de jangada's van dichtbij bekeken, er een handgemaakt model van gekocht, en nu zelfs ermee gevaren.
Toen ik terug was bestelden we twee cola want de Coco's waren op. Na een tijdje zitten kwamen er een stel tieners naar ons toe: "What's your name? My name is Lucas. Where do you come from?" en een andere jochie "Do you like Cumbuco." Ze waren met z'n zessen, 4 jongens en 2 meisjes. Ze probeerden in het Engels met ons te communiceren. Heel spontaan was het en we vonden het wel leuk en deden meer. Op gegeven moment vertrokken ze weer naar eigen tafel waar nog een hele club mensen zagen. Op strand deden de jongens handstand en salto's en de meisjes probeerden het ook. Toen ze weer bij elkaar bij de tafel waren, kreeg ik een ingeving om op mijn telefoon de foto van onze achtertuin onder meer dan 10 cm sneeuw te laten zien. Nou, dat was groot succes. Ze wisten niet wat ze zagen en iedereen in de groep moest het zien. Ik vroeg 'brutaal': "zijn jullie familie van elkaar?" Het antwoord was ontkennend en het was een groep van een kerkgemeente. Dus ik vertelde met handen en voeten dat we in Cumbuco waren omdat we onze vier Compassion kinderen hebben bezocht. Ze waren duidelijk enthousiast. Maar ze moesten vertrekken, dus namen we afscheid met de nodige "Ciao, God Bless". En toen vertrok de groep van zo'n 15 personen. We vroegen de cola af te rekenen, maar dat duurde weer vreselijk lang. Terwijl ik nog even de foto's voor de blog ging maken, kwam de man met weer twee cola's aan; hij bleek het verkeerd begrepen te hebben dus Liesbeth rekende de cola af en de man ging terug met het geld en twee cola.
Het was ondertussen half vier geweest en de zon stond al redelijk laag. We besloten nog een stukje laangs het strand te lopen en dan terug te gaan naar de Pousada om te douchen en ons klaar te maken voor de avond. Zo gezegd, zo gedaan. Tegen vijf uur waren we weer op de pousada. 's Avonds om half zeven liepen we naar Coiote restaurant met plan om nu geen pizza te eten maar een pasta. Liesbeth nam spaghetti met zeevruchten en ik met tonijn. Nou, niet alleen de pizza's zijn er goed de spaghetti was ook voortreffelijk. Wel veel, want Liesbeth kreeg het boord niet helemaal leeg. Typisch Braziliaans om meer te geven dan je op kan. Ze zouden te schraperig zijn, nietwaar?
Neide, de mede-eigenaar van Coiote, die vroeger Compassion kind is geweest, was er ook. We gingen afrekenen en dit keer vroegen we haar om email om foto's op te sturen. Ze heeft geen email, maar wel whats-app en feeseboeki, zoals ze het uitspreekt. En we wilden ook met haar even op de foto. Leuk voor op de blog en om haar weer te sturen. We waren tevreden, dat we niet naar Secret Spot gegaan zijn maar nog naar Coiote.
Om kwart over acht waren we terug op de pousada. We vroegen Zizi en Helene de kokkin tot hoe laat we nog een cocktail (als toetje) konden bestellen. Dat kon tot negen uur. Maar officieel zijn ze afgewerkt om acht uur. Dat lukt echter niet met de groep Duitsers die zorgen voor veel vaat. Om half negen liepen we naar de bar. Liesbeth bestelden Caipifrutas zonder alcohol en ik wilde eens een caipiroska (caipirinha, maar met wodka i.p.v. cachaca). Omdat we morgenavond vertrekken, kregen we de drankjes kado. Het smaakte lekker, al is caipirinha lekkerder dan caipiroska. Morgen: vertrekdag
Liesbeth en ik smeerden ons in met zonnebrand en rond half een gingen we naar Marcel om een club-sandwich te eten. We aten op ons gemak en zaten op het koelste plekje van het terras, helemaal uit de zon. Toen we net u de sanwichen op hadden, kwam Marcel en we hadden nog een gezellige babbel, waarna we betaalden en richting strand gingen. Dit keer gingen we richting de gele parasols vlakbij de jangada waarmee ik afpraak heb gemaakt. .
Ze waren binnengelopen dus ik dacht. Dan maar meteen de geplande vaartocht doen. Liesbeth heeft me gefilmd dus dat komt niet in de blog maar later op youtube. Het was een leuk avontuurtje. Er waren drie passagiers: twee koreanen en ik. We kregen alledrie een reddingsvest aan. Verder op zee heb je geen rollende golden, maar ze worden wel een stuk hoger, dus de jangada deint dan lekker op en neer; bij bijna iedere golf kreeg ik een douche van zeewater over me heen, want ik zat het verste naar voren. De bemanning waren twee mannen, een aan het roer en de ander bij het zeil. Toen we een eind op zee waren, werd de jangada stil gelegd, een reddingsboei uitgeworpen en we werden uitgenodigd van de jangada af te gaan en te zwemmen. We mochten tot aan de boei. Maar de twee koreanen bleven stokstijf zitten. Nou, ik niet hoor. Het was leuk zwemmen. Zo'n spectaculair golfslagbad heb ik nog niet eerder meegemaakt. Ik zwom een meter of 25 naar de reddingsboei en trok mezelf langzaam weer terug naar de jangada. Ik wilde niet een spebreker qua tijd te zijn, maar had best nog wat langer willen dobberen in zee.
Toen ik terug was bestelden we twee cola want de Coco's waren op. Na een tijdje zitten kwamen er een stel tieners naar ons toe: "What's your name? My name is Lucas. Where do you come from?" en een andere jochie "Do you like Cumbuco." Ze waren met z'n zessen, 4 jongens en 2 meisjes. Ze probeerden in het Engels met ons te communiceren. Heel spontaan was het en we vonden het wel leuk en deden meer. Op gegeven moment vertrokken ze weer naar eigen tafel waar nog een hele club mensen zagen. Op strand deden de jongens handstand en salto's en de meisjes probeerden het ook. Toen ze weer bij elkaar bij de tafel waren, kreeg ik een ingeving om op mijn telefoon de foto van onze achtertuin onder meer dan 10 cm sneeuw te laten zien. Nou, dat was groot succes. Ze wisten niet wat ze zagen en iedereen in de groep moest het zien. Ik vroeg 'brutaal': "zijn jullie familie van elkaar?" Het antwoord was ontkennend en het was een groep van een kerkgemeente. Dus ik vertelde met handen en voeten dat we in Cumbuco waren omdat we onze vier Compassion kinderen hebben bezocht. Ze waren duidelijk enthousiast. Maar ze moesten vertrekken, dus namen we afscheid met de nodige "Ciao, God Bless". En toen vertrok de groep van zo'n 15 personen. We vroegen de cola af te rekenen, maar dat duurde weer vreselijk lang. Terwijl ik nog even de foto's voor de blog ging maken, kwam de man met weer twee cola's aan; hij bleek het verkeerd begrepen te hebben dus Liesbeth rekende de cola af en de man ging terug met het geld en twee cola.
zondag 1 november 2015
Zondag 1 november
Het was wederom zonnig en onbewolkt. Op de pousada is een hele Duitse familie gearriveerd voor de bruiloft van een van hen met een Braziliaanse. Ongelofelijk wat een herrie zo'n clubje Duitsers kunnen maken. En 's avonds de ene bier na de andere caipirinha. Zizi was bijzonder gestresst en moest laat doorwerken. Tijdens het ontbijt was het ook druk; toen we arriveerden moesten we even wachten. Janneke vroeg enkele van die gasten die al lang uitgegeten waren, om plaats te maken. Dat ging natuurlijk. Dus we hebben ontbeten, wat er nog aanwezig was. Ik nam maar eens een naturel omelet op toast. En thee. Liesbeth nam een broodje met jam, hardgekookt ei, bakje fruitmix, cake-je en thee. We hadden gepland om naar strand te gaan maar vonden negen uur te vroeg. Dus liepen we terug naar het appartement om ons in te smeren, factor 50, zodat het even kon intrekken. Toen we om 10 uur de sleutel aan de balie wilde leggen om naar strand te gaan, was er nog steeds een groepje van zes Duitsers die aan de ontbijttafel zaten te kletsen.
Het was een warme tippel naar het strand en daar gekomen keken we onze ogen uit. Wat een volk. De drukste stranddag tot nu toe. Achterin waar we toch al zaten, was nog plek maar meer naar het strand en op het strand zat alles vol. Nu vind ik dat veel gezelliger dan wanneer we zo'n beetje de enige gasten zijn. We bestelden twee Coco en gingen een stukje lezen onder het genot van de klappermelk.
Toen de Coco op was, ben ik met camera een langs het water gelopen langs alle drukke gelegenheden. Er werd door jochies gevoetbald met doelen gemaakt van twee koksnoten. Kite-surfverkeer was druk en iedereen had duidelijk plezier. Een golden retriever vond het leuk achter een lege kokosnoot aan te gaan de zee in, vervolgens die op het droge helemaal en stukken te scheuren. Na mijn eerste strandwandelingetje liep ik terug naar Liesbeth, die heerlijk zat te lezen in haar e-reader. Prima investering voor haar :) We bestelden maar gewoon friet met mayonaise en drinken: kannetje sinaasapelsap voor Liesbeth en een halve liter pils, in een koeler, voor mij.
Na het eten gingen we allebei nog wat lezen en toen ik weer twee hoofdstukken uit had, ging ik weer eens naar strand, testen of er te zwemmen was. De zee was behoorlijk sterk, maar het moest mogelijk zijn door de branding heen te breken. Er lagen echer rotsen onder water en toen ik vooruit wou lopen om een golf "voor te zijn", haalde ik een teen en mijn linker-scheenbeen open aan de rots en kreeg de golf over me heen. Toen was het zwemplezier voorbij. Ik liep terug en ging met mijn benen in de zon zitten. Liesbeth haalde een papieren servetje om de schaafwond te deppen. Het viel gelukkig mee. Op gegeven moment werd het me toch te heet in de zon zitten en ging nog maar eens strandwandelen. Langs het water was het veel koeler door de wind. Er gingen drie jangada's af en aan de zee een eind op en weer terug. Leek me weel leuk. Maar we hadden geen gepast geld. Dus ik sprak af dat ik morgen mee ga met een vaartochtje.
Rond kwart voor drie zijn we gaan inpakken en via de supermarkt om een fles water te halen, zijn we naar de pousada gegaan. Daar hebben we nog even gezwommen en heb ik in de late middagzon op een rustbed bij het zwembad liggen luieren en opdrogen, wat voor de schaafwond goed bleek te zijn.
Liesbeth kreeg ineens een vreemd voorgevoel of ze het reisschema goed in haar hoofd had zitten en ging toch eens checken. Haar bevindingen klopten met mijn planning: als we thuis zouden komen, zou ik nog twee snipperdagen nemen om de week vol te maken. We vertrekken dus dinsdagavond en niet woensdag. Nu kwam het eind van de vakantie ineens wel snel in zicht. Woensdag klinkt veel verder dan dinsdag. We beginnen hier aardig te settlen:) 's Avonds zijn we bij restaurant ACL gaan eten: samen een boven houtskool gegrilde kip, met rijst, frites, en salade. We namen ook een toetje: musso de maracuja (mousse van passievrucht) en een stevige espresso toe. Het was bomvol in alle restaurants. Niet alle restaurants waren open, alhoewel de meeste wel, en die waren allemaal bomvol. We zijn via Coiote teruggegaan en hebben alvast afscheid genomen.
Het was een warme tippel naar het strand en daar gekomen keken we onze ogen uit. Wat een volk. De drukste stranddag tot nu toe. Achterin waar we toch al zaten, was nog plek maar meer naar het strand en op het strand zat alles vol. Nu vind ik dat veel gezelliger dan wanneer we zo'n beetje de enige gasten zijn. We bestelden twee Coco en gingen een stukje lezen onder het genot van de klappermelk.
Na het eten gingen we allebei nog wat lezen en toen ik weer twee hoofdstukken uit had, ging ik weer eens naar strand, testen of er te zwemmen was. De zee was behoorlijk sterk, maar het moest mogelijk zijn door de branding heen te breken. Er lagen echer rotsen onder water en toen ik vooruit wou lopen om een golf "voor te zijn", haalde ik een teen en mijn linker-scheenbeen open aan de rots en kreeg de golf over me heen. Toen was het zwemplezier voorbij. Ik liep terug en ging met mijn benen in de zon zitten. Liesbeth haalde een papieren servetje om de schaafwond te deppen. Het viel gelukkig mee. Op gegeven moment werd het me toch te heet in de zon zitten en ging nog maar eens strandwandelen. Langs het water was het veel koeler door de wind. Er gingen drie jangada's af en aan de zee een eind op en weer terug. Leek me weel leuk. Maar we hadden geen gepast geld. Dus ik sprak af dat ik morgen mee ga met een vaartochtje.
Liesbeth kreeg ineens een vreemd voorgevoel of ze het reisschema goed in haar hoofd had zitten en ging toch eens checken. Haar bevindingen klopten met mijn planning: als we thuis zouden komen, zou ik nog twee snipperdagen nemen om de week vol te maken. We vertrekken dus dinsdagavond en niet woensdag. Nu kwam het eind van de vakantie ineens wel snel in zicht. Woensdag klinkt veel verder dan dinsdag. We beginnen hier aardig te settlen:) 's Avonds zijn we bij restaurant ACL gaan eten: samen een boven houtskool gegrilde kip, met rijst, frites, en salade. We namen ook een toetje: musso de maracuja (mousse van passievrucht) en een stevige espresso toe. Het was bomvol in alle restaurants. Niet alle restaurants waren open, alhoewel de meeste wel, en die waren allemaal bomvol. We zijn via Coiote teruggegaan en hebben alvast afscheid genomen.
Abonneren op:
Posts (Atom)